آلوپسی (طاسی) | پیشگیری، علل، علائم و درمان

مو نه تنها یک ویژگی سطحی نیست، بلکه نقش مهمی در زندگی ما ایفا می‌کند و بر ظاهر فیزیکی، اعتماد به نفس و کلیت روحی و جسمی ما تأثیر می‌گذارد. برای درک اثرات عمیق آلوپسی، ضروری است که اهمیت مو و توابع مختلف آن در بدن انسان را درک کنیم.

3. تشخیص و ارزیابی:

الف. سابقه پزشکی و بررسی فیزیکی: بررسی دقیق سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و بررسی فیزیکی پوست سر برای تشخیص آلوپسی اندروژنتیک بسیار مهم است.

ب. درموسکوپی: درموسکوپی، یک تکنیک غیرتهاجمی است که به پزشکان پوست کمک می‌کند تا پوست سر و فولیکول‌های مو را به طور دقیق مورد بررسی قرار دهند و در تشخیص و ارزیابی شدت ریزش مو کمک کند.

ج. آزمون کشیدن مو: آزمون کشیدن مو ممکن است برای ارزیابی نرخ ریزش مو و تعیین اینکه ریزش مو در حد معمول است یا نشانه‌ای از آلوپسی استفاده شود.

4. گزینه‌های درمان:

الف. داروها

مینوکسیدیل موضعی: مینوکسیدیل یک داروی بدون نیاز به نسخه است که توسط اداره غذا و دارو آمریکا تأیید شده و به صورت خودسرانه در قوت‌های مختلف در دسترس است. این دارو رشد مو را تشویق می‌کند، تراکم مو را افزایش می‌دهد و ریزش مو را کاهش می‌دهد. اغلب برای مردان و زنانی که به آلوپسی اندروژنتیک مبتلا هستند، استفاده می‌شود.
فیناستراید خوراکی: فیناستراید که به صورت قرص تجویز می‌شود، اصلاح برای مردانی است که به آلوپسی اندروژنتیک مبتلا هستند. این دارو با مسدود کردن تبدیل تستوسترون به دی‌هیدروتستوسترون (DHT)، ریزش مو را کاهش می‌دهد و رشد مو را تشویق می‌کند. به دلیل خطرات ممکن در دوران بارداری، استفاده از آن برای زنانی که قابلیت تولید مثل دارند توصیه نمی‌شود.
ب. درمان با لیزر با توان پایین (LLLT): درمان با لیزر با توان پایین شامل استفاده از موج‌های خاص نور برای تحریک رشد مو است. این درمان به صورت دستگاه قابل حمل یا درمان در کلینیک در دسترس است.
ج. پیوند مو: پیوند مو شامل برداشت و پیوند فولیکول‌های مو از مناطق مقاوم در برابر ریزش مو به مناطق مبتلا است. این روش می‌تواند در کاندیدایان مناسب، رشد موی طبیعی و شبیه به طبیعی را فراهم کند.

آلوپسی آرئاتا یا Alopecia Areata :

علل و مکانیسم های زمینه ای:

الف. واکنش ایمنی خودتحریکی: آلوپسی ارئاتا به دلیل واکنش ایمنی خودتحریکی رخ می‌دهد، که در آن سیستم ایمنی به طور اشتباه فولیکول‌های مو را به عنوان خارجی شناسایی کرده و آنها را هدف حمله قرار می‌دهد.

ب. شیوع ژنتیکی: عوامل ژنتیکی در توسعه آلوپسی ارئاتا نقشی دارند. افرادی که سابقه خانوادگی بیماری‌های ایمنی خودتحریکی یا آلوپسی ارئاتا را دارند، احتمال ابتلا به این بیماری را بیشتر می‌کنند.

ج. عوامل محرک: در حالی که محرک‌های دقیق به طور کامل متوجه نیستیم، اما عواملی مانند استرس، آسیب، عفونت‌ها، تغییرات هورمونی یا بیماری‌های ایمنی خودتحریکی دیگر می‌توانند به ظهور یا تشدید آلوپسی ارئاتا کمک کنند.

علایم و نشانه‌ها:

الف. ریزش پوستهای خالی: علامت شایع‌ترین نوع آلوپسی ارئاتا، ظهور ناگهانی ترکیب‌های خالی گرد یا بیضوی در ناحیه‌های مختلف از سر است. این ترکیب‌ها معمولاً صاف هستند و ممکن است کاملاً بی‌مو باشند یا دارای برافروختگی باشند.

ب. تأثیر بر ناخن‌ها: در برخی موارد، آلوپسی ارئاتا می‌تواند بر ناخن‌ها تأثیر بگذارد و باعث ترک خوردگی، مش و یا لکه‌های سفید در سطح ناخن شود.

ج. تفاوت‌های در شدت: میزان و مدت زمان ریزش مو می‌تواند بسیار متفاوت باشد. در برخی موارد، ممکن است موها در عرض چند ماه دوباره رویش یابند، در حالی که در دیگران، نوع‌های تکراری یا مزمن آلوپسی ارئاتا با ریزش مداوم یا گسترده موها تجربه شود.

تشخیص و ارزیابی:

الف. بررسی بالینی: یک تخصصی پوست (درماتولوژیست) نواحی مبتلا از سر یا بدن را بررسی می‌کند تا الگو و میزان ریزش مو را ارزیابی کند.

ب. آزمون کشش: در برخی موارد، آزمون کشش ملایمی انجام می‌شود تا سهولت جدا شدن موها از نواحی مبتلا را ارزیابی کند.

ج. بیوپسی پوست: در برخی موارد، ممکن است یک بیوپسی کوچک از پوست انجام شود تا تشخیص را تأیید کرده و سایر علل محتمل ریزش مو را بررسی کند.

گزینه‌های درمان:

الف. کورتیکواستروئیدهای موضعی: کرم‌ها، پمادها یا لوسیون‌های کورتیکواستروئیدی می‌توانند روی نواحی مبتلا استفاده شوند تا پاسخ ایمنی را کاهش داده و رشد مو را تشویق کنند.

ب. تزریق‌های کورتیکواستروئیدی داخلیکی: کورتیکواستروئیدها می‌توانند به طور مستقیم در ناحیه‌های بی‌مو تزریق شوند تا التهاب را کاهش داده و رشد مو را تحریک کنند.

ج. ایمنوتراپی موضعی: این درمان شامل استفاده از ماده‌ای حساس‌کننده مانند دیفنسیپرون (DPCP) بر روی پوست سر است تا واکنش آلرژیک را ایجاد کند. این واکنش می‌تواند پاسخ ایمنی را تغییر داده و رشد مو را تشویق کند.

د. درمان‌های سیستمیک: در موارد شدید یا گسترده، درمان‌های سیستمیک مانند کورتیکواستروئیدهای خوراکی، مهارکننده‌های ایمنی، یا درمان‌های هدفمند ممکن است تجویز شوند.

ه. تدابیر حمایتی: استفاده از موهای مصنوعی، استفاده از تکنیک‌های آرایشی برای پنهان کردن نواحی کم مو و یا عضویت در گروه‌های حمایتی می‌تواند به افراد در مقابله با تأثیرات عاطفی و روانی ریزش مو کمک کند.

آلوپسی مرتبط با استرس، که به عنوان تلوژن افلوویوم یا ریزش موی ناشی از استرس نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت است که استرس روانی یا فیزیکی بیش از حد موجب اختلال در چرخه طبیعی رشد مو می‌شود و منجر به ریزش قابل توجه مویی می‌شود. اگرچه ریزش موی ناشی از استرس به طور عمومی به موقتیت محدود می‌شود، اما همچنان می‌تواند برای افرادی که با آن مواجه هستند، مشکل‌آفرین باشد. در این بخش، به بررسی علل، علائم و مدیریت آلوپسی مرتبط با استرس می‌پردازیم.

آلوپسی اسکاری، همچنین به عنوان آلوپسی سیکاتریسیال شناخته می‌شود، به مجموعه‌ای از اختلالات ریزش مو اشاره دارد که با نابودی و جایگزینی فولیکول‌های مو با بافت اسکار همراه است. برخلاف سایر اشکال آلوپسی، آلوپسی اسکاری به طور معمول منجر به ریزش موی دائمی می‌شود. در این بخش، به عوامل ایجاد کننده، علائم، تشخیص و مدیریت آلوپسی اسکاری خواهیم پرداخت.

1. عوامل ایجاد کننده و مکانیسم‌های زیرین:

الف. فرایندهای التهابی: آلوپسی اسکاری در اصل به علت التهاب مزمن در فولیکول‌های مو و بافت‌های اطراف آنها ایجاد می‌شود. علت دقیق التهاب ممکن است بسته به نوع خاصی از آلوپسی اسکاری متفاوت باشد.

ب. اختلالات ایمنی خود: برخی از بیماری‌های ایمنی خود، مانند لیکن پلانوپیلاریس، آلوپسی فیبروزینگ جبهه‌ای و لوپوس اریتماتوس دیسکوئید، می‌توانند منجر به آلوپسی اسکاری شوند. در این شرایط، سیستم ایمنی به فولیکول‌های مو حمله کرده و باعث التهاب و سپس ایجاد بافت اسکار می‌شود.

ج. عفونت: در برخی موارد، عفونت‌ها، به ویژه عفونت‌هایی که فولیکول‌های مو یا پوست سر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، می‌توانند آلوپسی اسکاری را فعال کنند. به عنوان مثال، فولیکولیت دکالوان و سلولیتی تفریقی.

2. علائم و نشانه‌ها:

الف. آلوپسی تدریجی: آلوپسی اسکاری به تدریج و پیشرونده در نواحی رخ دادن آلوپسی مشخص می‌شود. در ابتدا، ممکن است به‌صورت تپه‌های مویی محلی باشد، اما با پیشرفت بیماری، می‌تواند منجر به مناطق بیشتری از تندیس شود.

ب. علائم پوست سر: بیماران ممکن است تحریک، سوزش، حساسیت یا درد در نواحی تحت تأثیر را تجربه کنند. پوست سر ممکن است التهابی باشد و دارای قرمزی، ترک خوردگی یا اسکار باشد.

ج. اسکار قابل رویت: با گذر زمان، نشانه‌های قابل رویتی از اسکار، مانند پوستی صاف و براق یا نواحی دارای بافت اسکار قابل رویت، مشهود می‌شود.

تشخیص و ارزیابی:

الف. سوابق پزشکی و بررسی فیزیکی: سوابق پزشکی دقیق، شامل اطلاعات در مورد علائم، مدت زمان آلوپسی و هر بیماری همراهی مرتبط، برای تشخیص آلوپسی اسکاری بسیار مهم است. یک پوست پزشک بررسی دقیقی از پوست سر انجام خواهد داد و ممکن است از درموسکوپی برای ارزیابی فولیکول‌های مو و پوست سر استفاده کند.

ب: بیوپسی پوست سر: بیوپسی پوست سر برای تأیید تشخیص آلوپسی اسکاری معمولاً ضروری است. یک نمونه کوچک از بافت پوست سر برداشت می‌شود و تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود تا حضور التهاب، از بین رفتن فولیکول‌های مو و جایگزینی با بافت اسکاری را ارزیابی کند.

ضروری است به آن توجه کنیم که شناسایی زودهنگام و درمان سریع آلوپسی اسکاری برای جلوگیری از افزایش آلوپسی و اسکار بیشتر ضروری است. پیگیری منظم با یک پزشک دارماتولوژی برای پایش وضعیت و تنظیم برنامه درمانی به میزان لازم بسیار حائز اهمیت است.

آلوپسی کششی یک نوع آلوپسی است که به عنوان نتیجه‌ای از تنش طولانی یا تکراری بر روی ساقه‌های مو رخ می‌دهد. اغلب علت آن عملکردهای خاص آرایشی است که بر روی مو کشیده می‌شوند و منجر به آسیب و در نهایت آلوپسی می‌شوند. در این بخش، علل، علائم، پیشگیری و مدیریت آلوپسی کششی را بررسی خواهیم کرد.

1. عوامل علتی و عوامل خطر:

الف. روش‌های آرایشی: آلوپسی کششی معمولاً با پایین آوردن موها که فشار مداومی بر روی موها ایجاد می‌کنند، مرتبط است. این شامل پنی‌تیل تنگ، مجلسی، زنجیره‌های زنجیره، تعمیرات، افزایش مو و استفاده از لوازم جانبی مو مانند سنجاق مو یا کلیپس است.

ب. پوشیدن لباس‌های سری زیاد: پوشیدن لباس‌ها یا بندانه‌های سری که بسیار تنگ هستند نیز می‌تواند به آلوپسی کششی کمک کند، زیرا فشار مداومی را بر روی خط مویی یا مناطق خاصی از پوست سر ایجاد می‌کند.

ج. شیوع ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است به دلیل وجود شیوع ژنتیکی برای ابتلا به آلوپسی کششی، در معرض بیشتری از دست دادن موها از طریق روش‌های آرایشی یا روش‌های مراقبت از مو قرار گیرند.

2. علائم و نشانه‌ها:

الف. شکستگی مو: آلوپسی کششی معمولاً با شکستگی موها در خط مویی یا مناطقی که تنش به آن اعمال می‌شود، همراه است. موها ممکن است در مناطق تحت تأثیر آسیب دیده شکننده، پرزانه یا کوتاهتر شوند.

ب. رقصیدگی یا پوسته خالی: تنش مداوم بر روی موها می‌تواند منجر به ضعف و تحلیل تدریجی موها شده و در نتیجه منجر به رقصیدگی یا بالاخصی موها شود.

ج. عدم راحتی پوست سر: برخی افراد ممکن است در مناطق تحت تأثیر کشش درد و خارش پوست سر را تجربه کنند.

3. پیشگیری و شیوه‌های مراقبت از مو:

الف. انتخاب مدل موهای نرم: از مدل‌های مویی استفاده کنید که تنش روی مو را کمتر کنند. از مدل‌هایی که به شدت به خط مویی فشار می‌آورند یا فشار مداومی بر مناطق خاصی اعمال می‌کنند، پرهیز کنید.

ب. استفاده از لوازم آرایش مو: از لوازم آرایش مویی مانند دستبندهای نرم و یا الاستیک پوشش داده شده با پارچه استفاده کنید که به موها نرمی بدهند و فشار و شکستگی را کمتر کنند.

ج. دوره‌های استراحت مکرر: به موهایتان مدتهای منظمی بدون استفاده از مدل‌های مویی تنگ استراحت دهید تا فولیکول‌های مو بتوانند بهبود یابند و خطر آلوپسی کششی را کاهش دهید.

د. مراقبت صحیح از موها: موهایتان را هنگام آرایش، تمشک‌زنی یا شانه‌زنی به آرامی دست‌کاری کنید. از تارهای گرده‌دار با دندانه‌های گشاد یا مسواک‌های با برس‌های نرم برای کاهش شکستگی مو استفاده کنید.

ه. اجتناب از استفاده بیش از حد از حرارت و مواد شیمیایی: استفاده بیش از حد از ابزارهای حرارتی مانند راست کننده‌ها یا چرخشی‌ها و استفاده از مواد شیمیایی سخت می‌تواند ساقه‌های مو را ضعیف کند و باعث افزایش شکستگی آنها شود.

4. مدیریت و درمان:

الف. داخله زودهنگام : شناسایی علائم آلوپسی کششی و اقدام سریع می‌تواند احتمال رشد مجدد مو را افزایش دهد. اگر به‌طور زود هنگام تشخیص داده شود، برداشتن منبع تنش و استفاده از شیوه‌های مراقبت از موی نرم ممکن است برای رشد مجدد مو کافی باشد.

ب. درمان‌های موضعی: در برخی موارد، محلول‌های مینوکسیدیل موضعی ممکن است برای ترویج رشد مو و بهبود چگالی مناطق متاثره توصیه شوند.

ج. مداخلات پوستی: در موارد شدید یا ماندگار، پزشک دارای مدرک پوستی ممکن است تزریق‌های کورتیکواستروئیدی را برای کاهش التهاب و تحریک رشد مجدد مو توصیه کند.

5. آموزش و افزایش آگاهی:

افزایش آگاهی درباره آلوپسی کششی و ترویج شیوه‌های صحیح مراقبت از مو در میان افراد، آرایشگران و جوامع می‌تواند به پیشگیری از این بیماری و کاهش شیوع آن کمک کند

مهم است به یاد داشته باشید که ریزش موی مرتبط با کمبود مواد مغذی می‌تواند توسط تغذیه مناسب و مصرف کافی مواد مغذی ضروری پیشگیری و مدیریت شود. با این حال، مشاوره با یک حرفه‌ای در زمینه بهداشت برای تعیین علت اصلی ریزش مو و دریافت راهنمایی مناسب در مورد مداخلات تغذیه‌ای بسیار ضروری است.

علاوه بر نوع‌های متداولتر که شامل ریزش مردانه، آلوپسی آرئاتا و آلوپسی کششی است، چندین نوع کمتر متداول از آلوپسی وجود دارد. این نوع‌های نادر آلوپسی ویژگی‌ها، علت‌ها و ملاحظات درمانی خاص خود را دارند. در این بخش، به بررسی برخی از این نوع‌های نادر آلوپسی می‌پردازیم.

آلوپسی یونیورسال:

آلوپسی یونیورسال نوعی نادر و شدید از آلوپسی آرئاتا است که با کامل ریزش موها در سر و بدن همراه است. این بیماری یک بیماری ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به طور اشتباه به موهای پوست حمله می‌کند و باعث ریزش گسترده موها می‌شود. افراد مبتلا به آلوپسی یونیورسال ممکن است ریزش ابروها، مژه‌ها و سایر موهای بدن را نیز تجربه کنند. گزینه‌های درمانی برای آلوپسی یونیورسال محدود هستند و مدیریت آن بر روی تسکین علائم و پشتیبانی روانی تمرکز دارد.

آلوپسی توتالیس:

آلوپسی توتالیس یک نوع دیگر از آلوپسی آرئاتا است که با کامل ریزش موها در سر همراه است. بر خلاف آلوپسی یونیورسال، افراد مبتلا به آلوپسی توتالیس ممکن است هنوز ابروها، مژه‌ها و سایر موهای بدن را داشته باشند. همانند آلوپسی یونیورسال، گزینه‌های درمانی برای آلوپسی توتالیس محدود هستند و مدیریت آن شامل تدابیر پشتیبانی و پشتیبانی روانی است.

آلوپسی موکینوزا:

آلوپسی موکینوزا، که به عنوان موکینوز فولیکولار نیز شناخته می‌شود، یک نوع نادر از لنفومای سلول T اولیه جلدی است که موهای ریشه مو را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با وجود موکوسین (یک ماده ژله‌ای) درون ریشه‌های مو، منجر به ریزش مو و تشکیل پلاکهای صورتی یا قرمز روی پوست سر یا مناطق دیگر متأثر می‌شود. تشخیص و مدیریت آلوپسی موکینوزا نیازمند همکاری نزدیک بین پزشکان دارای تخصص پوست و سرطان شناس است.

آلوپسی نئوپلاستیکا:

آلوپسی نئوپلاستیکا به ریزش مویی اطلاق می‌شود که ناشی از وجود تومور خبیث، معمولاً سرطان پستان باعث توسعه درون پوست سر یا مناطق متأثر می‌شود. تومور به ریشه‌های مو نفوذ کرده و منجر به ریزش مو می‌شود. درمان آلوپسی نئوپلاستیکا در اصل شامل مدیریت سرطان اساسی است و ممکن است شیمی‌درمانی، درمان با پرتو، درمان هورمونی یا درمان‌های هدفمند را شامل شود.

آلوپسی فیبروزیسنگ جبهایی:

آلوپسی فیبروزیسنگ جبهایی نوعی از آلوپسی آره با رویکرد اسکاری است که عمدتاً خط مویی جبهه و ابروها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری به طور اساسی بر زنان پس از سنین پس از یائسگی اثر می‌گذارد و با تحرک تدریجی خط مویی جبهه و از دست دادن ابروها مشخص می‌شود. علت دقیق آلوپسی فیبروزیسنگ جبهایی نامعلوم است، اما عوامل هورمونی و ایمنی ممکن است نقشی در آن داشته باشند. گزینه‌های درمان شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی و سیستمیک می‌باشد.

علل آلوپسی:

آلوپسی می‌تواند بر تعمیر خود احترامی، تصویر بدنی و کلیت روان و روحی فرد تأثیر قابل توجهی داشته باشد. مقابله با از دست دادن مو چالش‌برانگیز است، اما راهکارها و سیستم‌های پشتیبانی مختلفی وجود دارد تا به فرد در مدیریت جنبه‌های عاطفی و عملی زندگی با آلوپسی کمک کند. در ادامه چند راهبرد مقابله و نکاتی برای مدیریت اثرات آلوپسی را بررسی خواهیم کرد: