اگزما | علائم،علل ابتلا، راه های پیشگیری و درمان آن
بیماری اگزما چیست؟
اگزما (eczema) یک بیماری پوستی است که با التهاب و خارش پوست همراه است. بیماری اگزما به طور عمده با پوست خشک و خارش آغاز می‌شود و ممکن است به صورت قرمزی و ترشحات پوستی همراه با بافت سفت شود. این بیماری به صورت مزمن و با تکرارهای متعدد ظاهر می‌شود و می‌تواند در هر سنی آغاز شود. علت این بیماری به طور کامل مشخص نیست، اما به عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، سیستم ایمنی ضعیف، حساسیت به مواد شیمیایی و عوامل محیطی اشاره شده است. درمان اگزما بسته به شدت آن و نوع آن متفاوت است و می‌تواند شامل استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضد التهابی، استفاده از داروهای خوراکی و تغییر در روش زندگی و رژیم غذایی باشد.
در این مقاله ما سعی داریم تا اطلاعات کلی درباره اگزما به شما عزیزان ارائه دهیم. قعطا اطلاعات ارائه شده در این صفحه به این معنی نیست که شما می توانید دستورالعمل های آن را به صورت خودسرانه و بدون اجازه دکتر خود در مسیر درمان استفاده کنید. بنابراین در صورت نیاز با ما تماس بگیرید تا بتوانید از مشاوره رایگان ما بهتر ببرید.
اگزما در چه دورانی از زندگی رخ می دهد؟
بیماری اگزما به طور کلی در هر سنی ممکن است ظاهر شود، اما بیشتر در کودکان ظاهر می‌شود و به دلیل رشد و توسعه پوست در کودکان، احتمال ابتلا به این بیماری در آنها بیشتر است. در بسیاری از موارد، اولین علائم اگزما از پایین‌ترین سنین کودکان شروع می‌شود. با این حال، بیماری اگزما می‌تواند در هر سنی ظاهر شود و حتی در بعضی افراد، به صورت تازه ظاهر شود. همچنین، در بسیاری از موارد، بیماری اگزما در دوران کودکی شروع می‌شود و در طول زمان کمتر شدید می‌شود، اما در برخی افراد، بیماری اگزما در طول زمان بهبود نمی‌یابد و به صورت مزمن باقی می‌ماند.
انواع اگزما
انواع اگزما به اختصار به صورت زیر می باشد. در ادامه به توصیف هر یک از آنها خواهیم پرداخت:
- اگزما ناشی از استرس
- اگزما کنتاکتیل
- درماتیت آتوپیک
- درماتیت تماسی
- اگزمای دیشیدروتیک
- اگزمای دست
- نورودرماتیتیس
- درماتیت سکه‌ای
اگزما ناشی از استرس
اگزما ناشی از استرس، یک نوع خاص از اگزما است که به عنوان "اگزما استرسی" نیز شناخته می‌شود. در این نوع اگزما، استرس و فشارهای روحی و روانی می‌توانند باعث تحریک پوست و ظهور علائم اگزما شوند یا علائم موجود را تشدید کنند.
مکانیزم دقیق که استرس چگونه به علائم اگزما مرتبط می‌شود، هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما استرس ممکن است بر فعالیت سیستم ایمنی بدن و همچنین بر واکنش التهابی پوست تأثیر بگذارد. استرس می‌تواند باعث افزایش ترشح هورمون‌های استرسی مانند کورتیزول شود که ممکن است به افزایش التهاب پوست و تحریک سلول‌های پوستی منجر شود.
علائم اگزما ناشی از استرس ممکن است شامل خارش، قرمزی، التهاب، خشکی و ترک‌ها در پوست باشد. این علائم معمولاً در مناطقی مانند صورت، گردن، دستها و پاها ظاهر می‌شوند.
برای درمان اگزما ناشی از استرس، بهتر است روش‌های مدیریت استرس را در زندگی خود به کار ببرید. این شامل مواردی مانند مدیتیشن، تمرینات تنفس عمیق، ورزش، مشاوره روانشناسی و تغییر در روش‌های مقابله با استرس است. همچنین، پرهیز از عوامل تحریک کننده دیگری مانند محصولات شیمیایی قوی و عطرها نیز می‌تواند به کنترل علائم کمک کند.
در هر صورت، مهم است که با پزشک خود مشاوره کنید و بهترین راهکارهای درمانی را برای شرایط خاص شما بشناسید.
اگزما کنتاکتیل
اگزما کنتاکتیلگ یا "درماتیت کنتاکتیلگ"، یک نوع خاص از اگزما است که ناشی از تماس پوست با ماده‌ها یا آلرژن‌های خارجی است. این نوع اگزما عموماً به صورت واکنش فوری در محل تماس با ماده مشخص ظاهر می‌شود و می‌تواند باعث تحریک و التهاب پوست شود.
عوامل موجود در محیط می‌توانند با پوست در تماس بیایند و واکنش آلرژیک را در افراد حساس ایجاد کنند. مواد مختلفی مانند مواد شوینده، صابون‌ها، ضدعفونی‌کننده‌ها، کرم‌ها، مواد شیمیایی، فلزات، لاتکس، رنگ‌ها و حتی برخی گیاهان می‌توانند عوامل تحریک کننده باشند.
علائم اگزما کنتاکتیلگ می‌توانند شامل خارش، قرمزی، سوزش، تورم، پوست خشک و پوست با ترک‌ها باشند. علائم ممکن است در مناطقی که با ماده مختلف در تماس هستند، مانند دستها، پاها، صورت و بدن ظاهر شود.
برای درمان اگزما کنتاکتیلگ، اولین قدم باید شناسایی و اجتناب از عوامل تحریک کننده باشد. ممکن است لازم باشد مواد شوینده، صابون‌ها، کرم‌ها یا دیگر محصولات مورد استفاده را تغییر دهید. همچنین، استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضدالتهابی و مرطوب کننده می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین علائم کمک کند. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب یا استروئیدها را تجویز کند.
درماتیت آتوپیک
درماتیت آتوپیک یا اگزما آتوپیک (Atopic Dermatitis) یک نوع شایع از بیماری اگزما است که به طور عمده در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهد، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ظاهر شود. این بیماری معمولاً با عوامل ژنتیکی و رفتارهای سیستم ایمنی بدن مرتبط است.
علائم درماتیت آتوپیک شامل موارد زیر می‌شود:
-
خشکی پوست: پوست در این بیماری بسیار خشک می‌شود و ممکن است شکاف‌ها و ترک‌هایی داشته باشد.
-
خارش: خارش شدید و مزاجی از علایم اصلی درماتیت آتوپیک است و باعث ایجاد عدم راحتی و اختلال در خواب می‌شود.
-
قرمزی و التهاب: مناطقی از پوست، قرمز و التهابی می‌شوند و ممکن است دارای ترشحات سفید یا زرد باشند.
-
پوست‌زیریابی: در برخی موارد، پوست بافت سفتی به خود می‌گیرد و ضخامت می‌یابد.
-
تشدید با عوامل محیطی: درماتیت آتوپیک ممکن است با تماس با مواد آلرژن‌زا مانند گرد و غبار، مواد شوینده، الیاف نساجی، الکل و غیره تشدید شود.
درمان درماتیت آتوپیک بسته به شدت آن و نیازهای هر فرد متفاوت است. روش‌های درمانی می‌تواند شامل استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضد التهابی، مرطوب‌کننده‌ها، استفاده از داروهای ضد هیستامین، استفاده از استروئیدها، درمان عفونت‌های همراه و اجتناب از عوامل تحریک‌کننده مانند مواد شیمیایی و الیاف نساجی است.
درماتیت تماسی
درماتیت تماسی (Contact Dermatitis) یک نوع بیماری پوستی است که ناشی از تماس پوست با مواد آزاردهنده یا آلرژن‌ها است. این بیماری ممکن است در هر سنی و در هر فردی رخ دهد، اما بیشتر در افرادی که در تماس مداوم با مواد شیمیایی، مواد شوینده، مواد حفاظتی، زیورآلات، لاتکس و غیره هستند، شایع‌تر است.
درماتیت تماسی دو نوع عمده دارد:
-
درماتیت تماسی آلرژیک: در این نوع، پوست به ماده‌ای که شخص حساسیت دارد، واکنش نشان می‌دهد. ماده‌های آلرژنیک ممکن است شامل فلزات، لاتکس، عطرها، مواد رنگزا، محصولات آرایشی، محصولات مراقبت از پوست، مواد شوینده و غیره باشند. در برخی افراد، نیاز به تماس مکرر با ماده آلرژن‌زا برای ایجاد واکنش نیست و یک تماس واحد نیز می‌تواند علائم را ایجاد کند.
-
درماتیت تماسی غیرآلرژیک: در این نوع، تماس مستقیم با ماده‌های آزاردهنده و تحریک‌کننده مانند مواد شیمیایی، صابون‌ها، مواد حفاظتی، آلکل و غیره باعث واکنش پوستی می‌شود. این نوع درماتیت تماسی ممکن است به صورت فوریتی (اکوتانتک) یا به صورت تاخیری (آلرژن‌های تاخیری) ایجاد شود.
علائم درماتیت تماسی شامل موارد زیر می‌شود:
- خارش و سوزش پوست در منطقه تماس با ماده آزاردهنده
- قرمزی و التهاب پوست
- تورم و ورم در منطقه تحت تماس
- تشدید علائم با ادامه تماس
اگزمای دیشیدروتیک
اگزمای دیشیدروتیک (Dyshidrotic Eczema)، که به طور گسترده‌ای با نام بثیه (Pompholyx) نیز شناخته می‌شود، یک نوع خاص از اگزما است که معمولاً در دستها و پاها ظاهر می‌شود. این بیماری به صورت حبه‌های کوچک شفاف یا حبه‌های پر آب روی پوست دست و پا، به ویژه در بخش‌های دستگاه انگشتان و کف دست، مشخص می‌شود.
علت اگزمای دیشیدروتیک هنوز به طور کامل مشخص نشده است. با این حال، عواملی مانند تحریک مواد شیمیایی، استرس، تماس با آلرژن‌ها و تغییرات دما می‌توانند در ایجاد و تشدید این بیماری نقش داشته باشند.
علائم اگزمای دیشیدروتیک شامل موارد زیر می‌شود:
-
حبه‌های پر آب: در نواحی پوستی که تحت تاثیر اگزمای دیشیدروتیک قرار می‌گیرند، حبه‌های پر آب کوچک به وجود می‌آید. این حبه‌ها معمولاً شفاف هستند و می‌توانند باعث خارش و سوزش شدید شوند.
-
خارش و سوزش: اگزمای دیشیدروتیک ممکن است با خارش شدید و سوزش در مناطق مبتلا همراه باشد، که می‌تواند باعث عدم راحتی و اختلال در خواب شود.
-
تشدید با تماس با آلرژن‌ها: برخی افراد با تماس با آلرژن‌های خاصی مانند مواد شیمیایی، صابون‌ها، شوینده‌ها، لاتکس و غیره، علائم اگزمای دیشیدروتیک خود را تشدید می‌کنند.
-
خشکی و ترک‌ها: پوست مبتلا به اگزمای دیشیدروتیک ممکن است خشک شده
اگزمای دست
اگزمای دست (Hand Eczema) یک نوع اگزما است که در منطقه دستها رخ می‌دهد. این بیماری می‌تواند شدیدی و مزاجی یا مزمن و ماندگار باشد. عواملی مانند تماس مکرر با مواد شیمیایی، آب، صابون، مواد حفاظتی، استرس و تغییرات آب و هوا می‌توانند در ایجاد اگزمای دست نقش داشته باشند.
علائم و علایم اگزمای دست شامل موارد زیر می‌شود:
-
خشکی پوست: پوست دستها خشک و ترک خورده به نظر می‌رسد و ممکن است حساسیت نشان دهد.
-
التهاب و قرمزی: ناحیه دستها قرمز و التهابی می‌شود و ممکن است طوری باشد که به چشم آشکار نباشد یا قرمزی شدیدی داشته باشد.
-
خارش و سوزش: این علائم بیماری همراه با خشکی و التهاب می‌تواند بسیار مزاجی و آزاردهنده باشد.
-
ترشحات و خونریزی: در برخی موارد، قدری ترشحات ریز مانند حاصل از ترشح پوست می‌تواند در نواحی مبتلا به اگزمای دست دیده شود. همچنین، ترک‌های عمیق پوستی ممکن است به صورت خونریزی باشند.
مدیریت و درمان اگزمای دست شامل موارد زیر است:
-
استفاده از محصولات مرطوب‌کننده: استفاده از کرم‌ها و پمادهای مرطوب‌کننده می‌تواند خشکی پوست را بهبود بخشید و علائم را کاهش دهد.
-
استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضد التهابی: استفاده از محصولات ضد التهابی می‌تواند التهاب و قرمزی را کاهش دهد و خارش را تسکین دهد.
نورودرماتیتیس
نورودرماتیتیس (Photodermatitis) یا حساسیت به نور، یک واکنش پوستی است که ناشی از تماس پوست با نور خورشید یا منابع نور مصنوعی مانند لامپ‌های فلورسنت، لامپ‌های خورشیدی و غیره، می‌باشد. در این حالت، پوست شخص در معرض نور قرار گرفته و واکنشی به شکل قرمزی، التهاب، خارش و سوزش نشان می‌دهد.
نورودرماتیتیس می‌تواند به دو شکل اتفاق بیافتد:
-
نورودرماتیتیس نوع فتوتوکسیک: در این نوع، نور خورشید با تماس پوست با مواد شیمیایی خاص (مانند مواد ضدآفتاب، عطرها، مواد آرایشی و غیره) واکنش تولید می‌کند و به واکنش توکسیک در پوست منجر می‌شود. عوامل مانند مواد فتوسنسیتیزه، عوامل محرک نوری و مواد شیمیایی خاص می‌توانند باعث ایجاد این نوع نورودرماتیتیس شوند.
-
نورودرماتیتیس نوع فوتوآلرژیک: در این نوع، نور خورشید واکنش آلرژیک در پوست تحریک می‌کند. در برخی افراد، تماس پوست با مواد خاص (مانند مواد شیمیایی، عطرها، مواد آرایشی و غیره) باعث تحریک سیستم ایمنی بدن می‌شود و در معرض نور قرار گرفتن باعث واکنش آلرژیک در پوست می‌شود.
علائم نورودرماتیتیس شامل موارد زیر می‌شود:
- قرمزی و التهاب پوست
- خارش و سوزش پوست
- سوختگی و درد پوست
- تشدید علائم با تماس با نور
- تشدید علائم در مناطق قرارگیری مستقیم زیر نور
درماتیت سکه‌ای
درماتیت سکه‌ای (Nummular Dermatitis) یا اگزمای سکه‌ای، یک نوع اگزمای پوستی است که به صورت ضایعات کم رنگ یا قرمز رنگ به شکل سکه در پوست ظاهر می‌شود. این ضایعات معمولاً کروی و تخت بوده و در قسمت‌های متفاوتی از بدن مانند پشت دستها، پشت پاها و ناحیه کمر ظاهر می‌شوند. در برخی موارد، این ضایعات ممکن است خارش داشته باشند و باعث عدم راحتی شود.
با توجه به علت این بیماری، درماتیت سکه‌ای به دو نوع تقسیم می‌شود:
-
درماتیت سکه‌ای اولیه: این نوع درماتیت سکه‌ای بدون علت خاصی ظاهر می‌شود. با این حال، فرض می‌شود که عوامل مانند خشکی پوست، آسیب مکانیکی، تماس با مواد شیمیایی، عفونت‌های قارچی و غیره می‌توانند در ایجاد این نوع بیماری نقش داشته باشند.
-
درماتیت سکه‌ای ثانویه: در برخی از موارد، درماتیت سکه‌ای به عنوان پاسخی به عوامل خارجی مانند آلرژن‌ها، تماس با مواد شیمیایی، استرس و غیره ظاهر می‌شود.
علائم و علایم درماتیت سکه‌ای عبارتند از:
- ضایعات پوستی به شکل سکه با قطر 1 تا 4 سانتیمتر
- ضایعات کروی و تخت با لبه‌های مشخص
- رنگ قرمز یا کم رنگ در ضایعات پوستی
- خشکی و ترک‌های پوست در اطراف ضایعات
- خارش و سوزش در برخی موارد
آیا اگزما واگیردار است؟
اگزما (eczema) یک بیماری پوستی مزمن است و در برخی از افراد ممکن است واگیر (معدود) باشد. اما باید توجه داشت که اگزما به طور عمومی به عنوان یک بیماری غیر واگیر در نظر گرفته می‌شود.
اگزما از طریق تعامل با عوامل محیطی مانند آلرژن‌ها، مواد شیمیایی، عفونت‌ها، تغییرات آب و هوا، استرس و سایر عوامل قابل تحریک، علایم خود را نشان می‌دهد. در برخی افراد، اگزما می‌تواند در مواقع خاص و پس از تماس با عوامل مشخص، مانند مواد آلرژنی خاص یا مواد شیمیایی تحریک‌کننده، به شکل واگیری ظاهر شود.
هرچند واگیر بودن اگزما در افراد مختلف متفاوت است و تأثیر عوامل مختلفی مانند ژنتیک، محیط زندگی و عوامل ایمنی روی این مسئله دارد. برخی افراد ممکن است بلافاصله پس از تماس با عامل مشخص، علائم اگزما را تجربه کنند، در حالی که در برخی دیگر علائم آن در مواقع مشخص و تحت تأثیر عوامل تحریک‌کننده بیشتر ظاهر می‌شود.
مدیریت و کنترل مناسب اگزما، از طریق استفاده از محصولات ضد التهابی، مرطوب‌کننده‌ها، استفاده از مواد آلرژن‌پزشکی و رعایت توصیه‌های پزشک، می‌تواند به کاهش شدت و تکرار علائم اگزما کمک کند.
دلایل ابتلا به اگزما
علت ابتلا به اگزما هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اگزما به عنوان یک بیماری چندعاملی در نظر گرفته می‌شود، که به ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمنی بدن برمی‌گردد. در زیر، برخی از عوامل مهم که ممکن است در ابتلا به اگزما نقش داشته باشند، آمده است:
-
عوامل ژنتیکی: اگزما ممکن است به طور میراثی انتقال یابد. در صورتی که فردی در خانواده اگزما داشته باشد، احتمال ابتلا به اگزما بیشتر است. اما علت دقیق این تأثیر ژنتیکی هنوز مشخص نشده است.
-
نقش سیستم ایمنی بدن: خلل در عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌تواند عاملی در ایجاد اگزما باشد. در برخی افراد، سیستم ایمنی بدن به طرز ناشناخته‌ای به عوامل خارجی واکنش نشان می‌دهد و باعث ایجاد التهاب و تحریک پوست می‌شود.
-
آلرژی: آلرژی به عوامل محیطی مانند آلرژن‌ها می‌تواند در ایجاد و شدت بیماری اگزما نقش داشته باشد. برخی از آلرژن‌های معمول شامل گرده گیاهان، عفونت‌های قارچی، غبار خانه، مواد شیمیایی و غیره می‌باشند.
-
عوامل محیطی: عواملی مانند خشکی هوا، تغییرات آب و هوا، مواد شیمیایی تحریک‌کننده، استرس، تماس با پوشاک نامناسب و غیره می‌توانند از عوامل محیطی باشند که باعث ایجاد و تشدید اگزما می‌شوند.
علائم و نشانه‌های اگزما چیست
علائم و نشانه‌های اگزما ممکن است در هر فردی متفاوت باشد، اما برخی از علائم و نشانه‌های شایع عبارتند از:
-
خارش: خارش یکی از نشانه‌های اصلی اگزما است و ممکن است بسیار شدید و مزاحم باشد.
-
قرمزی پوست: مناطقی از پوست ممکن است قرمز و التهابی باشند.
-
خشکی پوست: پوست در نواحی مبتلا به اگزما معمولاً خشک و مقاومت به رطوبت است.
-
پوست خشک و ترک‌خورده: پوست در نواحی مبتلا به اگزما می‌تواند خشک شده و ترک‌های کوچک داشته باشد.
-
پوست ترشحی: در برخی از موارد، ممکن است پوست در نواحی مبتلا به اگزما ترشحاتی ریز و رطوبت داشته باشد.
-
تورم و ضایعات پوستی: پوست ممکن است تورم کرده و ضایعاتی به شکل پاپول‌ها (کوچک و آبکی)، پلاک‌ها (ضایعات مرتب و قرمز) یا خرماهای خشک و خاردار (نوعی ضایعه خشک در پوست) نشان دهد.
-
پوست شل: در برخی از موارد، پوست در نواحی مبتلا به اگزما ممکن است شل و لطیف شود.
-
تحریک و تشدید علائم: عواملی مانند استرس، تماس با آلرژن‌ها، تغییرات آب و هوا و مواد شیمیایی می‌توانند علائم اگزما را تشدید کنند.
مهم است بدانید که علائم اگزما در نواحی مختلف بدن ممکن است ظاهر شود، اما محل رایج ظهور علائم اگزما شامل دستها، پاها، صورت، جوانب گردن، مچ دستها، پشت و سینه می‌باشد.
درمان اگزما
درمان اگزما بستگی به شدت و نوع بیماری دارد. اما در کل، درمان اگزما شامل مراقبت از پوست، استفاده از داروها، تغییر سبک زندگی و در برخی موارد استفاده از درمان‌های تکمیلی است. در زیر تعدادی از روش‌های درمانی اگزما ذکر شده است:
-
مراقبت از پوست:
- مرطوب کردن پوست: استفاده از مرطوب کننده‌ها می‌تواند به حفظ رطوبت پوست کمک کند و خشکی را کاهش دهد.
- استفاده از محصولات ضدالتهاب: استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های ضدالتهابی می‌تواند التهاب و قرمزی را کاهش دهد.
- استفاده از محصولات ملایم: استفاده از محصولات پوستی ملایم و بدون عطر می‌تواند تحریک پوست را کاهش دهد.
-
داروها:
- کورتیکوستروئیدها: معمولاً کرم‌ها یا پمادهای حاوی کورتیکوستروئیدها به عنوان داروی اولیه درمان اگزما استفاده می‌شوند. آنها به کاهش التهاب، خارش و قرمزی کمک می‌کنند.
- مهارکننده‌های کلسسیترول: برخی از داروها به نام مهارکننده‌های کلسسیترول نیز برای درمان اگزما مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می‌کنند و عوارض کورتیکوستروئیدها را کاهش می‌دهند.
داروهای اگزما
برای درمان اگزما، مجموعه‌ای از داروها استفاده می‌شود. این داروها به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند و بسته به شدت بیماری و نوع آن، پزشک ممکن است داروی مناسب را برای شما تجویز کند. در زیر تعدادی از دسته‌های داروهای معمول در درمان اگزما ذکر شده است:
-
کورتیکوستروئیدها: این دسته شامل کرم‌ها، پمادها، لوسیون‌ها و محلول‌هایی است که استروئیدهای قوی یا ضعیف در آنها وجود دارد. آنها به کاهش التهاب، خارش و قرمزی پوست کمک می‌کنند.
-
مهارکننده‌های کلسسیترول: این دسته شامل داروهایی است که عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می‌کنند و عوارض کورتیکوستروئیدها را کاهش می‌دهند. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی، تزریقی یا به صورت کرم و پماد مورد استفاده قرار بگیرند.
-
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): این دسته شامل داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن است که به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کنند. این داروها به صورت خوراکی یا به صورت کرم و ژل مورد استفاده قرار می‌گیرند.
-
داروهای آنتی‌هیستامین: این دسته شامل داروهایی مانند ستیریزین و لوراتادین است که برای کاهش خارش و تسکین التهاب پوست استفاده می‌شوند.
-
داروهای ایمونومودولاتور: مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس که به کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن و کنترل التهاب پوست کمک می‌کنند.
بهترین آنتی بیوتیک برای درمان اگزما کدام است؟
مهم است بدانید که اگزما یک بیماری التهابی پوستی است و عموماً بیماری های التهابی با عفونت های باکتریایی همراه نیستند. بنابراین، آنتی بیوتیک ها عموماً درمان اصلی اگزما نیستند و برای درمان عفونت های باکتریایی مرتبط با اگزما استفاده می‌شوند که در برخی موارد نیاز به تجویز آنتی بیوتیک دارند. در صورتی که پزشک تشخیص دهد که عفونت باکتریایی در پوست شما وجود دارد، ممکن است آنتی بیوتیک را تجویز کند.
انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان عفونت های پوستی بستگی به نوع و شدت عفونت و حساسیت باکتری ها دارد. به علاوه، توصیه می‌شود همیشه با دستورات پزشک خود عمل کنید و آنتی بیوتیک ها را به طور صحیح و به مدت زمان تعیین شده مصرف کنید.
بنابراین، در مورد تجویز آنتی بیوتیک ها برای درمان اگزما، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین راهنمایی را در خصوص نوع و مدت زمان درمان دریافت کنید.
درمان قطعی اگزما
اگزما یک بیماری مزمن است که در حالت عادی به طور کامل قابل درمان قطعی نیست. با این حال، با درمان مناسب و مراقبت از پوست، می‌توان علائم اگزما را کنترل کرده و بهبود آن را داشت. هدف اصلی در درمان اگزما، کاهش التهاب، خارش، قرمزی و خشکی پوست است و برای هر فرد ممکن است روش‌های مختلف درمانی مناسب باشد. در زیر تعدادی از روش‌های درمانی که برای کنترل و بهبود اگزما مورد استفاده قرار می‌گیرند، ذکر شده است:
-
استفاده از کرم‌ها و پمادها: استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضدالتهاب و مرطوب کننده می‌تواند به تسکین التهاب، خارش و خشکی پوست کمک کند.
-
داروهای سیستمیک: در موارد شدیدتر اگزما، پزشک ممکن است داروهای سیستمیک مانند کورتیکوستروئیدها، مهارکننده‌های کلسسیترول و داروهای آنتی‌هیستامین تجویز کند.
-
درمان‌های تکمیلی: برخی از روش‌های تکمیلی مانند تراپی نوری (فتوتراپی)، درمان با لیزر، درمان با اسید فوق صوتی (اولتراسونوگرافی) و درمان طب سوزنی (آکوپانکچر) نیز در کنترل اگزما مورد استفاده قرار می‌گیرند.
-
مدیریت استرس: استرس و عوامل روانشناختی ممکن است به علائم اگزما موجود شما تأثیر بگذارند. مدیریت استرس و اندازه‌گیری روش‌های آرامش می‌تواند بهبودی در علائم اگزما را به همراه داشته باشد.
بهترین کرم برای درمان اگزما
در درمان اگزما، بهترین کرم ممکن است بستگی به نوع و شدت اگزما، محل اثر برداشته شده، و واکنش پوستی شما داشته باشد. همچنین، هر فرد ممکن است به صورت متفاوت به کرم‌ها و پمادها پاسخ دهد. در اینجا تعدادی از کرم‌ها و پمادهای معمول در درمان اگزما ذکر شده است، اما بهتر است همواره با پزشک خود مشورت کنید تا کرم یا پماد مناسب برای شما را تجویز کند:
-
کرم‌ها و پمادهای کورتیکوستروئیدی: این نوع داروها استروئیدهای قوی یا ضعیف را شامل می‌شوند و به کاهش التهاب و خارش پوست کمک می‌کنند.
-
کرم‌ها و پمادهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): این دسته شامل داروهایی مانند پیروکسیکام و دیکلوفناک است که به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کنند.
-
کرم‌ها و پمادهای مرطوب کننده: استفاده از کرم‌ها و پمادهای مرطوب کننده می‌تواند در حفظ رطوبت پوست و کاهش خشکی و ترک‌های پوست مفید باشد.
-
کرم‌ها و پمادهای ضدقارچ: در برخی موارد، اگزما همراه با عفونت قارچی می‌تواند رخ دهد. در این صورت، استفاده از کرم‌ها و پمادهای ضدقارچ می‌تواند موثر باشد.
-
کرم‌ها و پمادهای آنتی‌هیستامین: در صورت وجود خارش شدید، استفاده از کرم‌ها و پمادهای آنتی‌هیستامین می‌تواند به تسکین خارش کمک کند.
پیشگیری از اگزما
برخی اقدامات پیشگیری می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به اگزما کمک کنند. در ادامه چند راهنمایی برای پیشگیری از اگزما آورده شده است:
-
حفظ رطوبت پوست: استفاده از مرطوب‌کننده‌ها می‌تواند به حفظ رطوبت طبیعی پوست کمک کند. استفاده از مرطوب کننده‌ها پس از استحمام و در هنگام نیاز به آن مفید است.
-
استفاده از محصولات نرم کننده: استفاده از صابون‌ها و محصولات شستشوی پوستی با مواد نرم کننده و بدون عطر می‌تواند پوست را تحریک کمتری کند و از خشکی پوست جلوگیری کند.
-
جلوگیری از تماس با عوامل تحریک کننده: سعی کنید از تماس با عوامل تحریک کننده مانند مواد شوینده قوی، عطرها، محصولات شیمیایی و الیاف مصنوعی جلوگیری کنید. همچنین، در صورتی که برخی مواد خاص باعث واکنش پوست شما می‌شوند، سعی کنید از استفاده از آنها خودداری کنید.
-
مدیریت استرس: استرس می‌تواند عوامل تحریک کننده برای اگزما باشد. تلاش کنید برای مدیریت استرس و استفاده از تکنیک‌های آرامش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفس عمیق و ورزش منظم.
-
پوشیدن لباس‌های مناسب: انتخاب لباس‌های نرم و تهویه‌ی خوب می‌تواند از تحریک پوست جلوگیری کند. از لباس‌هایی با بافت هواپرما و طبیعی مانند پنبه استفاده کنید و از لباس‌های نشکن و تنگ خودداری کنید.
توصیه های کلی و نهایی برای درمان اگزما
درمان اگزما می‌تواند بسته به نوع و شدت بیماری، واکنش های فردی و سابقه پزشکی متفاوت باشد. با این حال، در کل توصیه می‌شود:
-
مشاوره پزشک: در صورت بروز علائم اگزما، مهم است که با پزشک خود مشاوره کنید. پزشک شما بر اساس تشخیص خود، میزان شدت بیماری و عوامل موثر، نوع درمان مناسب را برای شما تعیین خواهد کرد.
-
استفاده از داروها و کرم‌ها: پیروی از دستورات پزشک در استفاده از داروها، کرم‌ها و پمادهای تجویز شده، از جمله استروئیدها، ضدالتهاب‌ها و مرطوب کننده‌ها، بسیار مهم است.
-
مراقبت از پوست: حفظ رطوبت پوست، استفاده از مرطوب کننده‌ها و ضدقارچ‌ها، محافظت از پوست در برابر عوامل تحریک کننده مانند مواد شوینده قوی و تماس با مواد آلرژنیک، و پوشیدن لباس‌های مناسب و تهویه‌ی خوب، بهبود و کنترل اگزما را تسهیل می‌کند.
-
اجتناب از عوامل تحریک کننده: از تماس با عوامل تحریک کننده مانند محصولات شیمیایی قوی، آلرژن‌ها، مواد نشکن و خشن، عطرها و دود سیگار خودداری کنید.
-
مدیریت استرس: تمرکز بر مدیریت استرس و استفاده از روش‌های آرامش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی و ورزش، به کنترل علائم اگزما کمک می‌کند.
-
تغذیه سالم: تغذیه مناسب و متوازن، شامل مصرف میوه‌ها، سبزیجات، مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب
جدیدترین مطالب
امبدینگ (نخ در شکم)
امبدینگ (نخ در شکم): روشی نوین درمانی برای کاهش وزن و بهبود ظاهر بدن
ادامه مطلب
پربازدیدترین مطالب
